Polityka zagraniczna Joe Bidena i Rosja

Biden nazywa Rosję największym zagrożeniem dla Stanów Zjednoczonych i postrzega politykę Moskwy jako mającą na celu wewnętrzne osłabienie krajów zachodnich; podważanie jedności takich instytucji jak NATO i Unia Europejska i podważanie liberalnego porządku świata.  Joe Biden powiedział w 2011 roku, że spojrzał Putinowi w oczy i stwierdził, że nie ma duszy, odpowiedź Władimira Putina brzmiała: „Rozumiemy się nawzajem”.

Biden został wybrany na czterdziestego szóstego prezydenta Stanów Zjednoczonych, a Putinowi pozwolono  na mocy ostatnich zmian Konstytucji FR pozostać na Kremlu do 2036 r., a to zapowiada się jako jeden z najzimniejszych osobistych relacji między przywódcami USA i Rosji.

Jednak Biden nie uważa, że ​​podjęta pod koniec zimnej wojny próba integracji Rosji z systemem zdominowanym przez Stany Zjednoczone była błędem. Odrzuca wszelkie przekonania, że ​​niepowodzenie tych wysiłków było wynikiem rozszerzenia NATO na wschód: jego zdaniem rosyjskiej paranoi nie należy tolerować. Problem według niego, problem polegał raczej na przejęciu państwa rosyjskiego przez jego służby bezpieczeństwa. Jednak Biden nie rezygnuje z Rosji. Być może w latach 2011–2012 nie udało się obalenie Putina w stylu arabskiej wiosny, ale Biden ma nadzieję, że w przyszłości pojawią się nowe możliwości. Tak więc, zdaniem Bidena, Rosji nie należy osaczać: po pierwsze, uczyniłoby to zbyt niebezpieczną dla Stanów Zjednoczonych; po drugie, jedyną rzeczą, która utrzymuje Putina u władzy, jest nacjonalizm i antyamerykanizm. W końcu Rosja wróci do zmysłów, porzuci politykę Putina i uzna, że ​​ może się odbudować tylko  zaangażując się z Zachódem.
Taka konkluzja daje wgląd w przyszłą politykę Bidena wobec Rosji i sugeruje, że polityka ta będzie polegała na lepszej koordynacji działań agencji rządowych USA związanych z Rosją; organizowanie cyberofensy przeciwko Rosji; konsolidacja sojuszy i partnerów  z USA; wywieranie presji na Rosję i zmuszanie jej do zapłacenia bardzo wysokiej ceny za swoje działania. Będzie także konstruować konflikty nie jako konflikt między Stanami Zjednoczonymi i Rosją, ale między rosyjską kleptokracją i oligarchią z jednej strony a narodem rosyjskim z drugiej.  Ameryka wspiera rosyjskie „podziemne społeczeństwo obywatelskie”. Głównym narzędziem tego podejścia, będzie polityka obnażanie rosyjskiej oficjalnej korupcji poprzez przecieki, wymienienie i zawstydzenie sprawców oraz dyskredytowanie Kremla w oczach zwykłych Rosjan.
Oprócz poszerzenia linii frontu konfrontacji amerykańsko-rosyjskiej o demokrację i prawa człowieka, Biden może też liczyć na odważniejszą walkę z Rosją w państwach byłego ZSRR, od Ukrainy, Białorusi i Mołdawii po Kaukaz Południowy i Azję Centralną. Biden przez lata ściśle nadzorował politykę Waszyngtonu w rządzie Obamy wobec Ukrainy; ostatnio bardzo głośno popierał białoruską opozycję i bardzo krytycznie oceniał politykę Moskwy wobec Mińska, a także rolę Rosji w Górskim Karabachu. Więcej tarcia między USA a Rosją we wszystkich tych regionach to pewny zakład.