O sukcesie zadecydowało chyba nie tyle wskazanie "walorów" rolników biorących udział w programie, co raczej pewna zmiana tendencji społecznych.

Można sądzić, że życie w mieście z "ciepłą wodą w kranie" przestaje być tak wielką atrakcją. Przynajmniej część społeczeństwa zauważa, że życie na wsi ma też swoje walory, a jeśli uda się zapewnić, podobny miejskim,  poziom cywilizacyjny, to takie życie staje się atrakcyjne. Wypełnia pustkę codzienności opartej o brak faktycznych perspektyw rozwojowych, gdzie nawet na tym niskim poziomie życia społecznego natrafia się na "szklany sufit" nie pozwalający na przeskoczenie poziomu kasjerki w markecie.

 

Teoretycznie - ma się w mieście lepsze możliwości kształcenia. Czy to zapewnia jednak wyższy i stabilny poziom życia?

Gdyby porównać te kwestie, to bardziej stabilna jest sytuacja rolnika.

Owszem. Istnieje obawa przed "ciężką pracą"  na wsi. Jednak nawet ten program przybliża rzeczywiste warunki i obciążenia, które wcale nie są istotnie większe niż w mieście.

 

Barierą jak do tej pory, jest poziom życia, które w znacznym stopniu trzeba sobie samemu organizować. Jeśli tu nastąpi dopływ środków na wieś do poziomu unijnego - szybko okaże się, że życie na wsi jest znacznie bardziej atrakcyjne niż w mieście.

 

I ta sytuacja może okazać się największym dobrodziejstwem dla Polski wynikającym z rządów PiS.